Element rażący amunicji. W amunicji centralnego zapłonu najczęściej składa się z rdzenia (zwykle ołowianego) oraz twardszego płaszcza (np. miedzianego lub mosiężnego).
Łuska amunicji łączący wszystkie elementy. Wykonana zazwyczaj z mosiądzu. W dnie łuski znajduje się gniazdo spłonki oraz kanał ogniowy.
Materiał miotający. Po zapłonie gwałtownie się spala, wytwarzając ogromną ilość gazów. Ciśnienie tych gazów wypycha pocisk z lufy.
Mały ładunek inicjujący umieszczony centralnie w dnie łuski. Uderzenie iglicy zgniata materiał o kowadełko, powodując iskrę, która przez kanał ogniowy zapala proch wewnątrz łuski.