W amunicji bocznego zapłonu (np. .22 LR) pocisk jest najczęściej ołowiany, często pokryty cienką warstwą miedzi (miedziowany). Zazwyczaj ma średnicę równą średnicy zewnętrznej łuski.
Wykonana z cienkiej blachy mosiężnej. Dno łuski jest płaskie i posiada wystającą krawędź zwaną kryzą. Łuska jest jednorazowa.
Kluczowa różnica względem amunicji centralnego zapłonu. Masa zapłonowa jest wprasowana w pustą krawędź (kryzę) dna łuski. Nie ma tu oddzielnej spłonki.
Iglica broni uderza w krawędź (bok) dna łuski, zgniatając kryzę w miejscu, gdzie znajduje się masa zapłonowa. To powoduje zapłon, który przenosi się na proch.